BWCS: Burapha Wittaya Chonburi School

กระทู้เตือนภัย แก๊งลักเด็ก........ระวังกันด้วยนะคะ
เมือ่วันเสาร์ที่ผ่านมมา เราพาหลาน 2 ขวบครึ่ง ไปเล่น....บ้านลูกบอล.....ที่ห้าง_ _ _ _ _ (ดอกบัว) สาขา สระบุรี ซึ่งอยู่ชั้น 2 คุณยายนั่งเฝ้าอยู่หน้าประตูเคื่องเล่น(อ่านหนังสือรอ) เรานั่งอยู่หน้าทางเข้า (คุยอยู่กับเพื่อน)แต่ตาเราก็มองอยู่ตลอด แล้วเราก็เห็นผู้ชาย 1-2 คน มุดเข้าไปในที่เด็กเล่น แต่ไม่ได้เข้าไปเต็มตัว แล้วอุ้มเด้กออกมา ซึ่งเราก็เห็นว่า เด็กคล้ายหลานเรา เสื้อผ้าก็เหมือน แต่ไม่ได้เอะใจ เพราะนึกว่าเด็กใส่ชุดเหมือนกันเท่านั้น แล้วเราก็ไม่ได้ใส่แว่น ซึ่งก็มองไม่ถนัดเหมือนกัน ก็เลยไม่ได้สนใจ หลังจากนั้นไม่ถึง 5 นาที แม่เค้ามามองลูก หาไม่เห็น ก็เลยขอพนักงานเข้าไปดู ก็ไม่มี ทั้งที่รองเท้าก็ วางอยู่ แสดงว่าที่เราเห็น คือหลานเรา มีคนมาอุ้มไป

เราเลยถามพนักงานข้างหน้าว่า ปกติผู้ใหญ่เข้าไปอุ้มเด็กในนั้นได้เลยเหรอ
เค้าก็บอกว่า ได้ ถ้าเด็กไม่ออกมาก็ เข้าไปเอาออกมาได้เลย ......อืมมมมมม แล้วก็บอกสงสัยเด็กออกไปเอง....ท่าทีเฉยเมย

............เราเดินหากัน ยังไม่ได้แจ้งประชาสัมพันธ์ หากันเองก่อน เพราะตอนนั้นตกใจทำอะไรม่ถูกจริง
ไปเจอเค้าอยู่กับพนนักงานของห้าง บอกว่า มีคนเอามาทิ้งไว้ให้แล้วก็รีบไป เราก็ไม่ได้ถามอะไรมาก พอได้ตัวเด็ก ก็พาไปหาแม่กะยายซึ่งรออยู่ชั้นบน
ที่แขนเค้ามีน้ำยาคราบขาว ป้ายเป็นทางอยู่ที่แขน เค้าไม่พูดอะไร ได้แต่ซึม แล้วบอก หิวน้ำ อยากกินน้ำ(ซึ่งเป็นอาอาการของคนโดนยา) เค้ากินน้ำเยอะมาก (แต่ก็อาจเป็นผลมาจากคอแห้ง เพราะร้องไห้...คิดในแง่ดี)

เราไม่ได้ร้องเรียนที่ห้างหรือพนักงานนนน เพราะมันเป็นความประมาทเนเล่อของพวกเราเอง
พอค้าอารมณ์ดีขึ้น ก็ถามเค้าว่า ใครอุ้มเค้าไป
เค้าบอกว่า เป็นผู้ชาย จะพาไปซื้อตุ๊กตา ถามมา 3 วันแล้ว ก็บอกอยู่อย่างนี้ (คือเค้าเป็นเด็กที่พูดรู้เรื่องมาก..แล้วก็ไม่เคยเล่นตุ๊กตา ชอบรถ จะเล่น รถ ตลอดเวลา)
ครอบครัวเราโชคดี ที่ได้เค้ากลับคืนมา เราอยากให้เรื่องนี่เป็นอุทาหรณืให้หลายๆ คนที่ได้อ่าน เพราะ เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึงและไม่คิดว่าจะใกล้ตัวขนาดนี้
ส่วนทางห้าง เราไม่โทษเค้าไม่ได้ต้องการให้รับผิดชอบอะไร แต่ธุรกิจของเค้ามีช่องโหว่ เป็นช่องทางให้ธุรกิจเลวๆพวกนั้นเช่น การ สแตมแขน ไม่รู้แสตมเพื่ออะไร เพื่อดูว่าจ่ายตังแล้วเหรอ
ดูมันไม่มีความหมาย น่าจะเป็นแบบระบบฝากกระเป๋า มีบอร์ มีต้นขั้วที่ผู้ปกครอง
.กอย่าง การที่จะให้ใครเข้าไปอุ้มเด็ก น่าจะดูนิดนึงก็ได้ว่าท่าทางเค้าใช่รึป่าว และ ระบบที่นี่ จะใช้คูปองซื้ออาหารเป็นตัวเงิน ซึ่ง จะให้เด้กเข้าไปก่อน แล้วผู้ปกครอง เดินไปซ้อคูปอง ซึ่งอยู่คนละที่ (ที่สาขานี้)

ทุกวันนี้คนในครอบครัวกินไม่ได้นอนไม่หลับ ยังผวาอยู่ ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับใครนะคะ เสี้ยววินาทีนั้นมันทรมานมาก ซึ่งหากมันเกิดขึ้นกับคุณแล้วคุณอาจไม่โชคดีเหมือนเราก็ได้ อย่าประมาทนะคะ
ท้ายนี้แก็งลักเด็กยังมีอยู่จริงค่ะ ใกล้ตัวเรานี่เอง
เกือบลืม หลังจากที่คุณยายไปเล่าให้เพื่อนๆฟัง เพื่อนบอกว่า เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาก็มีคนโดน เหมือนกัน และจับคนร้ายได้ แต่เราไม่ได้สนใจท่าไหร่ ขอแค่หลานคืน ไม่มีปัญญาจะคิดอะไรต่อแล้ว

ในปีการศึกษา 2550 ด้วยกลุ่มผู้บริหารโรงเรียนบูรพาวิทยา ได้มีมติที่แจ้งให้ผู้ปกครองและบุคคลทั่วไป ได้รับทราบว่า โรงเรียนบูรพาวิทยา จะงดเปิดรับสมัครนักเรียนทุกระดับชั้น เนื่องด้วยอาคารสถานที่ ไม่สามารถรองรับปริมาณนักเรียนใหม่ได้ เพื่อให้การบริหารจัดการเรียนการสอนให้มีประสิทธิภาพสูงสุด จึงงดรับนักเรียนใหม่เป็นเวลา 1 ปี เฉพาะในปีการศึกษา 2550 หรือ พ.ศ. 2550

หากท่านใด มีข้อสงสัยสามารถติดต่อสอบถามโดยตรง ณ สำนักงานฝ่ายธุรการ ห้อง 111 อาคาร 6 ชั้น (ติดประตูทางออก) หรือโทรศัพท์ 038-728029 ต่อ 111
ส่วนการติดต่อดำเนินการใด ๆ ของบุตรหลานของท่านที่ประสงค์มาติดต่อกับทางโรงเรียนในทุกกรณี ขอให้แต่งกายเครื่องแบบนักเรียนให้เรียบร้อย
อนึ่ง โรงเรียนไม่ได้เปิดการเรียนเสริมพิเศษภาคฤดูร้อน ช่วงเดือนเมษายน 2550
มีเพียงการสอนว่ายน้ำ หรือดูแลเสริมพัฒนาการและว่ายน้ำ ค่าเล่าเรียนคอร์สละ 2,000.- บาท(รวมอาหารกลางวัน, ค่าลงสระและมีรถรับส่งจากโรงเรียน ขาไปและกลับจากสระว่ายน้ำ)

โดยนักเรียนสามารถเลือกเรียนได้ ระหว่างวันที่ 19 มีนาคม - 30 เมษายน 2550 ระหว่างเวลา 08.30 - 14.30 น. (เว้นวันหยุดราชการ) และหยุดช่วงวันที่ 13 - 24 เมษายน 2550 อันเป็นเทศกาลสงกรานต์และวันไหล ของจังหวัดชลบุรี)

สวัสดีครับทุก ๆ ท่าน

ตอนนี้ โรงเรียนบูรพาวิทยา ชลบุรี ได้ปิดภาคเรียนการศึกษาที่ 2 ของปีการศึกษา 2549 อันเป็นปีปฐมฤกษ์ของการเปิดการเรียนการสอนของโรงเรียนบูรพาวิทยา เรียบร้อยโรงเรียนจีนไปแล้ว (โรงเรียนจีนจริง ๆ ครับ สอน 3 ภาษาด้วย (แต่ภาษาอังกฤษยังไม่จ๊าบแบบอินเตอร์ เพราะยังขาดฝรั่งหัวแดงมาสอน มีแต่คุณครูหัวแดง เพราะไปย้อมสีผมมา 5555 ล้อเล่นครับ)

ปีเดียวกันนี้เอง เป็นปีเดียวกับที่ประเทศไทยมีเหตุการณ์สำคัญมากมาย โดยเฉพาะเป็นปีมหามงคลในรัชสมัยรัชกาลปัจจุบัน ติดต่อกันต่อเนื่อง 2 ปี คือ

ปี พ.ศ.2549 เป็นปีที่เฉลิมฉลองการครองราชย์ครบ 60 ปี ของในหลวงรัชกาลที่ 9 ที่ผ่านพ้นไปได้อย่างน่าภาคภูมิใจเป็นที่ปลาบปลื้มแก่ผสกนิกรชาวไทยทุกคนโดยถ้วนหน้า
ในปี 2550 เป็นปีที่พระองค์ พ่อหลวงของเราชาวไทย มีพระชนม์มายุ ครบ 80 ชันษา ในวันที่ 5 ธันวามคม 2550
ทั้ง 2 เหตุการณ์นี้ ล้วนสำคัญยิ่งต่อผู้ที่เกิดมาในสมัยรัชกาลที่ 9 นี้ ทำให้เกิดความปิติ ความชื่นมื่นในหมู่ราษฏรไทยของพระองค์ ก่อให้เกิดกระแสกสารสวมใส่เสื้อสีเหลืองพร้อมเพรียงกันทั่วราชอาณาจักรของพระองค์
ผมเชื่อว่าถ้ามีกล้องที่ส่องลงมาจากดาวเทียม จะมีประเทศไทยประเทศเดียว ที่มีผู้คนใส่เสื้อสีเหลือง เดินไปมาขวักไขว่นับสิบล้านคน ในแต่ละวัน ทุกวัน เป็นคลื่นสีเหลือง (Yellow Wave) ที่เสมือนเป็นการยืนหยัดเปี่ยมด้วยพลังใจให้ชาวโลกได้เห็นหัวใจอันแข็งแกร่งของตนไทย เพื่อต่อสู้กับภาพโศกนาฏกรรมของคลื่นยักษ์ซึนามิ (Tsunami Wave) ที่เข้าถาโถมโจมตี เมื่อ ปลายปี 2547
ในเหตุการณ์สำคัญอื่น ๆ เราต่างเข้าสู่มรสุมทางการเมืองการปกครอง ครั้งสำคัญอีกครั้งหนึ่ง อันเนื่องมาจากการกระทำของเหล่าบรรดานักการเมือง นักลงสมัครรับเลือกตั้ง ที่เราชาวบ้านทุกครอบครัว ได้เลือกพวกเขาเข้าไปทำหน้าที่ แต่กลับไม่สามารถดำเนินการให้บ้านเมืองอยู่ในภาวะสงบเรียบร้อยได้
อันเนื่องมาจากเหตุผลและการกระทำล้วน ๆ ของนักการเมือง ทำให้ประชาชนต้องแตกแยกทางความคิด ทางความเห็นเกิดการโจมตี ใช้กำลังบีบคั้น ทำร้ายกันต่อเนื่อง มีแนวโน้มความรุนแรงที่น่าหวาดกลัวมากขึ้น
ส่งผลให้ทหารรั้วของชาติ ผู้มีอาวุธในมือต้องออกมายึดอำนาจรัฐบาล พ.ต.ท. ทักษิณ ชินวัตร เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2549 แม้จะว่างเว้นการยึดอำนาจแบบนี้มาหลายปี แต่ก็ไม่มีอะไรเป็นหลักประกันได้ว่า เหตุการณืแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก
เพราะกิเลส หวังรุกครอบครองอำนาจให้มากขึ้น ให้นานขึ้น คือตัวจักรสำคัญ ทำให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้กับประเทศไทย ครั้งแล้วครั้งเล่า นับย้อนหลังไปหยาบ ๆ ก็ตั้งแต่ ปี พ.ศ.2475

อันเป็นปีที่รัฐธรรมนูญฉบับแรกของไทย ถือกำเนิดขึ้น นับแต่นั้นมา นักการเมือง หรือ ตัวแทนของชาวบ้านก้ได้เข้ามาบริหารบ้านเมือง สืบเนื่องถึงปีนี้เป็นปีที่ 75

แต่ทว่า จิตสำนึกแห่งความเสียสละเพื่อชาติบ้านเมืองของเหล่าบรรดาผู้แสวงหาอำนาจจากการเลือกตั้ง อย่างที่ปวราณาตัวตอนช่วงหาเสียงเลือกตั้ง อันมีทั้งเหล่าบรรดานักการเมืองและพรรคการเมือง หาได้เป็นเช่นนั้นไม่ โครงการที่พัฒนาประเทศ พัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้าน มักมีกลิ่นโชยออกมาถึงความทุจริตร่วมมือกัน ทั้งเจ้าหน้าที่รัฐ ข้าราชการพนักงานรัฐวิสาหกิจ ร่วมมือกับบริษัทเอกชน พ่อค้า นักวิ่งเต้น นักล๊อบบี้ นักฮั๊วงาน ต่อเนื่องสะสมมาตามลำดับ กลายเป็นแผลที่พุพองใหญ่ขึ้น เน่าเฟะลามไปทุกหย่อมหญ้า แต่ทว่าพอมีปัญหาใดที่เริ่มปะทุให้สังคมรับรู้ ชาวบ้านตาดำ ๆ กลุ่มคนส่วนใหญ่ของประเทศเดือดร้อนทุกครั้ง

อาทิ

การล้มรัฐบาลในสภาได้ก็เลือกตั้งใหม่ ชาวบ้านต้องออกใช้สิทธิใหม่อีก บางครั้งยังแค่ไม่กี่เดือน เป็นประชาธิปไตยแบบซื้อเสียง อย่างที่เราได้เห็นกันมาตลอดและนับวันยิ่งออกทะเล ไกลจากฝั่ง ฝั่งแห่งประชาธิปไตยที่ทำเพื่อประชาชนอย่างแท้จริง หลายคนเป็นหัวคะแนน หลายคนเป็นพรรคพวกสนิทชิดเชื้อ แต่วันหน้า มันก็ผลิกผัน ชะตาชีวิตเล่นบทโหดได้ทุกเมื่อเพียงเพราะให้สมประโยชน์ได้มาซึ่งอำนาจ
การเดินขบวนก่อม๊อบ ก็ขนชาวบ้าน ชักจูงบ้าง บีบบังคับบ้าง จ้างบ้าง ให้ไปเรียกร้อง พอเหคุการณ์รุนแรงมา ผู้มีอำนาจได้ประโยชน์ทุกที เปรียบไปก็เหมือน การเตะฟุตบอล เขาจับประชาชนใส่ในลูกฟุตบอลแห่งอำนาจ จะเตะไปทางไหนก็ได้ ขออย่างเดียว ต้องเลือกเขาเข้ามาเป็นคนเตะ ประเทศชาติไปทางใดก็ตามแต่นักการเมือง ผู้มีอำนาจในรัฐ จะนึกแก่งแย่ง ชิงเตะฟุตบอลแห่งอำนาจกันตอนไหน
คนที่บอบช้ำก็คือ ประชาชนส่วนใหญ่และประเทศชาติ มากไปกว่านั้น ยังลามปามไประคายเบื้องยุคลบาทอยู่เนือง ๆ เสมอ ๆ เดือดร้อนต้องให้พระองค์ทรงลงมาเป็นกรรมการยุติศึกแทบทุกครั้ง
จนมาถึงในปัจจุบัน ปัญหาการเมืองต่าง ๆ ก็ยังไม่คลี่คลาย ยังไม่รู้ว่ามีใครบ้างที่ มุ่งหวังดีต่อประเทศชาติอย่างแท้จริง ไม่มีผลประโยชน์พรรคพวก ญาติพี่น้อง และตัวกูเองแอบแฝง
การโจมตีใส่ความกันไปกันมา ราวกับว่า ประเทศชาติเป็นเรื่องขี้หมาไร้สาระ ต้องออกมาโจมตี ปกป้องตัวเองไว้คือเรื่องสำคัญกว่า เสรีภาพทางการสื่อสาร ส่งผลให้ประชาชนมึนงงกับทุกฝ่ายถ้วนหน้า ไหนจะฝ่ายอำนาจเก่า ไหนจะฝ่ายคลื่นใต้น้ำ ไหนจะอำนาจใหม่ อำนาจทหาร โดยยังไม่รวมถึงปัญหาชายแดนภาคใต้ที่นับวันจะกลายเป็นแผลเรื้อรังระยะยาว ให้คนรุ่นต่อไป ต้องไปตามแก้ เช็ดขี้เช็ดเยี่ยว ที่คนรุ่นปัจจุบันทำเละเทะกันเอาไว้

และหากลองเหลียวมองมาที่ โรงเรียนบูรพาวิทยาแห่งนี้ เราจะเห็นภาพที่ตามลำดับต่าง ๆ ที่ผ่านมา ที่ส่งผลให้ผู้ปกครองทุกท่านรับทราบรับรู้ ถึงโครงการก่อตั้งโรงเรียนที่จะสร้างโอกาสการศึกษาให้แก่นักเรียนลูกหลานของชาวชลบุรี นับตั้งแต่การเปิดตัว รับสมัครนักเรียน ส่งผลให้ผู้ปกครองเชื่อมั่นตัดสินใจ นำลูกหลานย้ายโรงเรียน มาเข้าเรียนมากกว่า 1,800 คน

ในภาพรวมก็ ขอให้เป็นกำลังใจที่โรงเรียน ผู้บริหารและบุคลากรทุกท่านร่วมกันฟันฝ่านำพาโรงเรียนมาจนครบ 1 ปีการศึกษา มีประสิทธิภาพและประสิทธิผลที่น่ายินดี
แต่ถ้านำไปเปรียบกับ Master Plan ที่โรงเรียนนำเสนอไว้ในแบบแปลนโมเดล อันสวยงามที่อยู่ในกล่องกระจก โชว์อยู่หน้ามูลนิธิส่งเสริมศีลธรรมชลบุรี (หวังว่าคงไม่โดนเก็บไปก่อนนะ) ก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อใดจะถึงวันนั้น วันที่ครบถ้วนตามที่เคยประชาสัมพันธ์ให้กับสาธารณะชนได้รับทราบ แม้จะไม่ใช่สัญญาข้อผูกมัดทางราชการ แต่ก็เหมือนพันธสัญญาที่ยื่นมอบไว้ให้แก่สาธารณะชนได้รับทราบ
โดยจำนวนหนึ่งในนั้นก็คือเหล่าบรรดาผู้ปกครองที่เชื่อมั่นในตัวโรงเรียน ในตัวมูลนิธิศีลธรรมชลบุรี ในตัวกรรมการ ผู้บริหารที่เกี่ยวข้อง โยงใยกันไปมา นี่คือสิ่งสำคัญที่จะต้องอยู่คู่กับโรงเรียนบูรพาวิทยา และจังหวัดชลบุรี ไปตราบนานเท่านาน มิใช่บุคคล ผู้บริหาร หรือผู้ใดก็ตามที่วันหนึ่งก็ต้องตายจากโลกนี้ไป ตามเส้นทางวิถีชีวิตของคน
สิ่งที่ทำลงไปก็คือการสะสมชื่อเสียง เกียรติยศที่อยู่คู่กับโรงเรียนและมูลนิธิ แม้จะผ่านไปกี่ชั่วอายุคน ดั่งคำที่ว่า "ทำดีคนสรรเสริญ ทำไม่ดีหมายังเมิน"
ส่วนทำดีแล้วโดนป้ายสี หรือทำชั่วแล้วคนยกย่อง อันนี้ก็อยู่วิธีการที่จะทำอย่างไร ให้สังคมรับรู้ ใช่ความลับไม่มีในโลก แต่ถ้าไม่มีใครออกมาพูดความลับก็ยังไม่รั่ว ยังเป็นความลับอยู่ "หน้าต่างมีหู ประตูมีช่อง"
อย่างไรก็ตาม เหล่าบรรดาผู้ปกครองนักเรียนบูรพาวิทยาทุกคน ล้วนปรารถนาร่วมอวยพรให้การดำเนินการบริหารโรงเรียนให้พบความสำเร็จยิ่ง ๆ ขึ้นไป เป็นที่ทราบกันดีถึง สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นของโรงเรียนในรอบ 1 ปีที่ผ่านมา เพราะโรงเรียนจะขาดฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดไปไม่ได้ อย่างแน่นอน
โรงเรียนก็คือสถาบันที่สอนวิชาให้ความรู้แก่นักเรียน ให้ประสบการณ์การสอนแก่ครู ให้เกียรติยศแก่ผู้บริหาร ให้ความสนับสนุนสังคมและผลิตนักเรียนไปรับใช้ประเทศชาติ
โรงเรียนก็ต้องมีตึกอาคาร อุปกรณ์
โรงเรียนต้องมีการวางแผนการเรียนการสอน
โรงเรียนต้องมีบุคลากร อำนวยการสอนที่พร้อมสรรพ
โรงเรียนต้องมีผู้มาเล่าเรียนวิชา
โรงเรียนต้องมีนักเรียน ผู้ปกครอง ครูและเจ้าหน้าที่
โรงเรียนต้องมีเงินทุน เสมือนเชื้อเพลิงขับเคลื่อน
โรงเรียนต้องมีอนาคต เพื่อก้าวไปข้างหน้า
โรงเรียนต้องมีอดีต ให้จดจำเป็นกำลังใจให้ก้าวไปต่อ
โรงเรียนต้องมีปัจจุบัน ที่พร้อมจะปูทางก้าวเดินไปข้างหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน หากขาดเพียงอย่างใดหนึ่ง การก้าวเดินไป คงสะดุด
สู้ต่อไปผู้ที่เกี่ยวข้องทุกท่าน จังหวะชีวิตที่เหลืออยู่ทำให้ดี ให้สังคมได้รู้ว่า เราเพียรทำความดีตามพระราชดำรัสของพ่อหลวง เพื่ออนาคตของชาติต่อไป ความดีนี้จะปกป้องผู้ที่คิดดีทำดี ต่อนักเรียนต่อโรงเรียนทุกท่าน สืบไป
เพราะทุกปัญหาย่อมมีทางออก ถ้าหาทางออกไม่ได้ ก็ให้ย้อนกลับไปที่ทางเข้า"